Tagarchief: Max Heindel

Waar haalde Max Heindel de kennis voor ‘De wereldbeschouwing der Rozenkruisers’ vandaan?

1 reactie

Max Heindel (1865-1919) schreef een klassiek rozenkruisers standaardwerk dat nog steeds wordt gelezen: De wereldbeschouwing der rozenkruisers. Dit artikel over de totstandkoming van dit boek is samengesteld uit gedeelten uit de biografie ‘Max Heindel en The Rosicrucian Fellowship’ dat Ger Westenberg in 2003 publiceerde. 

Alma von Brandaris (1859-1950) was osteopaat en werd in 1904 lid van de Theosofische Vereniging in Los Angeles. Op dat moment is Heindel daar vice-voorzitter. Ze worden innige vrienden. In de zomer van 1905 ging ze naar Europa en bezocht lezingen van dr. Steiner. Zij was erg onder de indruk van Steiners leer, die toen ter tijd beweerde lid van de Orde van het Rozenkruis te zijn, en zij drong er bij Heindel op aan naar Wenen te komen. Maar door zijn hartzwakte en gebrek aan belangstelling reageerde Lees verder →

Gedicht van Max Heindel aan het begin van zijn boek ‘De wereldbeschouwing der rozenkruisers’

Een reactie plaatsen

GELOOFSBELIJDENIS OF CHRISTUS

Niet hij bemint zijn God, die fel in haat ontbrandt,
voor wat zijn naaste heilig is en dit met voeten treedt;
hij die door angst voor hel te kluisteren zoekt ’t verstand,
bewijst dat Lees verder →

Inleiding en inhoudsopgave van het boek ‘De vuurgloed van de ontstijging’ over Z.W. Leene door Peter Huijs

Een reactie plaatsen

BESTEL DE VUURGLOED VAN DE ONTSTIJGING

Wie de nieuwe tijd wil begrijpen waarin hij leeft en van zijn leven in de eenentwintigste eeuw het juiste profijt wil hebben, doet er goed aan zijn geschiedenis te kennen. Beter nog: de geestelijke achtergronden te verkennen, waartegen hij zich nu eenmaal profileert, om vervolgens gevolgtrekkingen te maken en inspiratie te putten uit de grote impulsen die zij die hem voorgingen hebben ingezet. 

Een dergelijke verkenning kan beginnen met de vraag of het wel mogelijk is te Lees verder →

Citaten van negen fakkeldragers van het Rozenkruis uit de negentiende en twintigste eeuw

Een reactie plaatsen

Hieronder volgen citaten van negen fakkeldragers van het Rozenkruis in de negentiende en twintigste eeuw. Zij waren niet allemaal heiligen, maar hebben wel tot op de dag van vandaag invloed uitgeoefend op mensen die zich laten inspireren door het verheven symbool van het rozenkruis, dat bekend werd gemaakt door de klassieke rozenkruisers uit Lees verder →

Vorm, kleur en toon in de kunst volgens Max Heindel, een gedeelte uit ‘De mysteriën der grote opera’s’

Een reactie plaatsen

Als wij in het stoffelijk heelal rondkijken, zien wij een ontelbare menigte vormen en al deze vormen hebben een zekere kleur en veel van hen zenden een bepaalde toon uit, feitelijk doen alle dit, want er is zelfs geluid in de zogenaamde onbezielde natuur. De wind in de toppen van de bomen, het kabbelen van de beek, de deining van de oceaan, alle zijn ze bijdragen tot de harmonie van de natuur.

Van deze eigenschappen van de natuur – vorm, kleur en klank – is de vorm de meest standvastige, geniet om een aanzienlijke tijd in dezelfde toestand te blijven en zeer langzaam veranderend. Kleur daarentegen verandert gemakkelijker; zij verbleekt en sommige kleuren veranderen van tint als zij vanuit verschillende hoeken tot het licht worden gehouden; maar de toon is Lees verder →

Spirituele aspiratie in Nederland in het interbellum: theosofie, antroposofie en rozenkruiserij

Een reactie plaatsen

In de geschiedenis zien we steeds dat uitgerekend in de greep van de diepste duisternis een nieuwe lichtende toorts oplaait.  We schrijven 1877 als Madame Blavatsky haar Isis ontsluierd wereldkundig maakt. Daarin volgt ze weliswaar in grote lijnen de darwinistische redenering maar dient haar tegelijk van antwoord door de mensheidsontwikkeling te plaatsen in een vele ruimer, in een kosmisch verband. Ze vestigt de aandacht van haar lezers, aan de hand van de nieuwste ontwikkelingen op het vlak van elektromagnetisme en atoomwetenschap, voorbij de stoffelijke verschijning op hun fijnere lichamen, etherische, astrale en mentale.

Tegelijk geeft ze aan hoe de mens geroepen is zijn geestelijke vurige essentie opnieuw te ontdekken. Spreekt in dat verband van de werkzaamheid van de vuurether, die voor de mens de brug slaat naar de monade. Om langs een lange ontwikkelingsweg op de lange duur de goddelijke zielevonk te kunnen bevrijden uit de tentakels van de stof. Lees verder →

De terugblik of retrospectie, avondoefening van Max Heindel

Een reactie plaatsen

 

De avondoefening, retrospectie of terugblik is voor de aspirant van groter waarde dan enige andere methode om vooruit te komen op het geestelijke pad. Zij heeft zulke verstrekkende gevolgen, dat zij iemand in staat stelt niet alleen de lessen voor dit leven te leren, maar lessen die Lees verder →

Acht grondleggers van de moderne esoterie: Helena Blavatsky, Rudolf Steiner, Alice Bailey, Spencer Lewis, Max Heindel, Wim Leene, Jan van Rijckenborgh en Catharose de Petri

Een reactie plaatsen

8 founders of western esoterism in the 19th en 20th century

 

In de geschiedenis zien we steeds dat uitgerekend in de greep van de diepste duisternis een nieuwe lichtende toorts oplaait.  Madame Blavatsky maakt in het jaar 1887 haar boek ‘Isis onsluierd’ wereldkundig. Daarin volgt ze weliswaar in grote lijnen de darwinistische redenering, maar ze plaatst de mensheidsontwikkeling Lees verder →

Symboliek van het kruis en de reden voor de gewelddadige dood van Jezus volgens Max Heindel

Een reactie plaatsen

 

Max Heindel stichtte in 1909 in Californië The Rosicrucian Fellowship. Hij leefde van 1865 tot 1919 en schreef meerdere boeken. In zijn boek De Wijsbegeerte der Rozenkruisers in vragen en antwoorden geeft hij onder meer antwoord op drie vragen die betrekking hebben op de betekenis van het kruis en de kruisiging in de christelijke esoterie. Hier volgen die Lees verder →