BESTEL MYSTIEK VAN HET ROZENKRUIS
Uitgeverij Nachtwind publiceert op 28 april 2024 een mooi hardcover-boek dat gebaseerd is op de lezingenserie ‘Mystiek van het Rozenkruis’ die Daniël van Egmond (1947-2018) verzorgde in 2009, en die op audio-CD verkrijgbaar is. Zijn vrouw Vera de Ley heeft de uitgetypte lezingen bewerkt tot een toegankelijk en waardevol boek. De rozenkruisers uit de zeventiende eeuw wilden een werkelijkheid ervaren waar de levende symbolen zich in ons tonen: een symbolische werkelijkheid.
Als in de 17e eeuw het verlichtingsdenken ontstaat, wordt de vrijheid van de individuele mens centraal gesteld. Maar met het verlichtingsdenken werd helaas ook de zintuiglijke werkelijkheid tot dé werkelijkheid verheven. In diezelfde periode verschenen drie anonieme geschriften over een mystieke traditie waarin het symbool van het rozenkruis centraal stond.
De mystiek van de rozenkruisers staat in een lange, wereldwijde traditie die vanuit alle culturen, zonder onderbreking, dit licht aan de wereld wil geven. Wie gewekt wil worden uit de slaap van het alledaagse, wie op zoek wil gaan naar een dieper inzicht, een ander geluid, zal in dit boek zeker inspiratie vinden.
INLEIDING
Daniël van Egmond toont ons dat er meerdere niveaus van werkelijkheid zijn die de grondslag vormen van onze kosmos. In veel culturen, natuurreligies en religies vinden we deze opvatting terug, Zijn lezingen en boeken vertellen op vele manieren dit verhaal. In andere culturen en religies zijn er andere woorden, andere beschrijvingen, maar de overeenkomsten worden duidelijk als we door de schijnbare verschillen heen kijken. De voornaamste overeenkomst is dat er een verticale dimensie is die haaks staat op de horizontale. Dat de schepping een geheel is, een dramatisch universum, waar alles en allen met elkaar verbonden zijn. Er is veel studie en onderzoek nodig om de overeenkomsten te leren zien. Daniël was godsdienstfilosoof en hij heeft over deze onderwerpen zijn proefschrift ‘Body, subject and self’ geschreven.
Natuurlijk kunnen we Mystiek van het rozenkruis lezen als een interessante beschrijving van een periode, een voetnoot in de tijd van de Verlichting. Helaas zal het dan niet aan uw verwachtingen voldoen en kunt u misschien beter een historisch wetenschappelijke verhandeling lezen. Dit boek wil namelijk niets minder dan een wezenlijke verandering in ons teweegbrengen. De vraag is of er nog enige ruimte in onze vastgeroeste opvattingen is om een licht toe te laten van een andere, verticale werkelijkheid die haaks op ons horizontale denken staat.
Waarom zouden we aan zo’n geestelijke onderneming, zo’n reis, beginnen? Wat hebben we erbij te winnen? Gelukkig is er geen rups die zich verzet tegen verpopping en die hoe dan ook rups wil blijven. Als veel rupsen dit wel zouden doen, zouden er geen vlinders komen en zal ook de rups voorzeker uitsterven. Toch is dit wat er met ons gebeurt. We willen geen ziel worden, we zijn heel comfortabel en tevreden met onze ikken, onze beperkte persoonlijkheid. We leven daardoor met een gebrekkig inzicht, waarbij iedereen ervan overtuigd is dat zijn of haar visie de juiste is. Gelukkig zullen er steeds weer mensen zijn die ons voorhouden dat we voorbestemd zijn om zielen te worden, die als taak hebben hemel en aarde te verbinden.
In dit boek maken we kennis met een nieuwe zijnskracht, waarbij we leren zien en schouwen op de Mundus Imaginalis, hetgeen betekent dat we de symbolen leren lezen die zich uitdrukken in de natuur. We ontdekken dat wijsheid, rechtvaardigheid, liefde–mededogen één geheel vormen. Vanuit dit gezichtspunt kan de ander geen buitenstaander zijn, omdat hij of zij onlosmakelijk met ons is verbonden, omdat de ander zich toont in de ruimte die we zijn. Onze persoonlijkheid voelt zich afgescheiden van de ander. De ziel daarentegen, is als een toon, als de adem die alles en iedereen doordringt. Dit is wat de rozenkruisers ons dringend wilden vertellen. Het blijkt een tijdloos verhaal te zijn dat ons opent voor de Mundus Imaginalis, de wereld van de ziel en haar symbolen.
Deze weg vraagt wel enige tijd en moeite. Het is niet veel minder dan topsport, of het beheersen van een vreemde taal en vraagt evenveel als van een timmerman of houtbewerker die een kunststuk vervaardigt. Kortom, het is een levenslang leerproces.
De mens als persoonlijkheid is verbonden met het lijf dat onherroepelijk ouder wordt en op den duur zal sterven. De ziel daarentegen wordt almaar jonger en sterker; zij behoort immers tot het tijdloze. De mens wordt opnieuw geboren in de ziel, de ziel verkrijgt dankzij het offer van de onware persoonlijkheid een lichtlichaam.
De moeilijkheid is dat onze visie, gestoeld op Descartes en de zijnen, op moeten geven. Er is geen ziel gevangen in een lijf; godsdienst is meer dan ethiek. Wetenschap zal geen religie kunnen vervangen. Zij wordt gemaakt door mensen met een even beperkte ethiek, een even beperkte visie als ieder ander. Daniël van Egmond betoogt dat het voor ieder mens mogelijk is om aan deze wereldse moderne denkbeelden te ontsnappen. We zien veel onrechtvaardigheid in de wereld, veraf en dichtbij. Die gaat niet weg door een of andere actie, maar stopt pas als we voelen dat we door de ander te pijnigen onszelf pijnigen. Dat nu is het vermogen van de ziel. Zij ervaart de eenheid waarmee zij onlosmakelijk is verbonden en is de grondslag van de kosmos.
Wat is dan de ziel? De ziel heeft een eigen structuur, zij is rechtstreeks verbonden met het Heilige dat in alles aanwezig is. De Heilige komt voort uit het Heilige. De Heilige is de Vader waaruit de Zoon geboren wordt. De Heilige Geest, de Moeder verbindt Vader en Zoon. Deze Drie-eenheid is het die ons in stand houdt verticaal niveau. Van moment tot moment ontvangen we de adem, van moment tot moment worden we gemaakt tot een levende ziel. Boeddhisten, hindoes, christenen, joden, volkeren die dicht bij de natuur leven, zij allen weten van een geheel andere wereld die onze wereld overstijgt en die tegelijkertijd meer nabij is dan onze hartenklop, dan onze ademhaling.
Het heeft geen zin om dit als een geloofsleer tot ons te nemen. Beter en ook moeilijker is het om dit nieuwe mensbeeld zonder oordeel te lezen. Als we de moeite nemen om van tijd tot tijd de platen op ons in te laten werken, kan er een alchemistisch proces in ons plaatsvinden. Er wordt gezegd: ‘Imaginatie is het ware vuur der alchemisten.’ Het vuur ontstaat door wrijving tussen ons wereldse automatische manier van denken en deze heilige structuur die op een geheel andere wijze op ons inwerkt. Er vindt een zuivering plaats. Het oude heeft afgedaan.
De sleutel tot verandering vinden we in een houding van rust, liefde-mededogen, vriendelijkheid. Wie iets nieuws proeft, zal bijna luisterend kauwen, naar binnen gekeerd. Wie in de verte een mooi maar vreemd geluid hoort, doet hetzelfde. Wie tussen de bladeren van de bomen een bijzondere vogel meent te ontdekken, die wacht. Dan zijn wij zo aandachtig dat we niet eens merken dat ons denken stopt. Zo’n houding van wachten, luisteren, zien zonder te grijpen hebben we nodig om dit boek te begrijpen. Op zo’n moment wonen we in een lijf dat zich veilig voelt, geborgen als een kind bij haar moeder. Vanuit deze plaats, op het snijpunt van horizontaal en verticaal, zouden we deze teksten en platen moeten bekijken. Dan pas gaat het voorbij aan onze oude denkpatronen.
De persoonlijkheid die gewend is aan ‘voor wat, hoort wat’, zal zich afvragen wat deze inspanning haar oplevert. Welnu, helemaal niets. De rups verandert in een pop en sterft, de pop is een huis, een baarmoeder voor de vlinder. Zij wordt opengescheurd met de geboorte van de vlinder. De hele schepping is één groot offer voor de ander, voor het hogere én voor het lagere.
Als het licht van de algemene genade in ons is ontstoken, weten we tot in het diepst van ons hart dat alles opoffering is. Het graan sterft, de bloem vergaat, zelfs de foetus zal de eenheid met zijn moeder opgeven om een zelfstandig ademend wezen te worden, en zo maar verder. God, Moeder /Vader offert haar/zijn Zoon. Wij offeren onze onware en ware persoonlijkheid, onze zogenaamde individualiteit, onze fantasieën, status en illusies, onze zekerheden.
Alles is beweging en verandering en leidt uiteindelijk tot de dood van het individu, terwijl de schepping vanuit de Mundus Imaginalis van moment tot moment doorgaat.
Het zou een zegen zijn als een aantal mensen zijn ware persoonlijkheid wil offeren om Persoon te worden, de ziel volwassen te laten worden, zodat de ziel op haar beurt dienstbaar kan zijn voor de geest. ledere keer als we daaraan meewerken, zielen de kans om te veranderen en verlossen we de schepping. We zullen in dit leven wellicht geen ziel worden, noch geest, maar wel brengt iedere stap die wij zetten de hele schepping iets dichter bij verlossing en genezing. We werken ook voor toekomstige zielen, niets gaat immers verloren.
Wij die in dit rijke westen wonen, krijgen de kans om werkelijk te leven, werkelijk te offeren. Dat brengt een verantwoordelijkheid met zich mee, die de rozenkruisers zeer goed hebben begrepen. Velen zijn hun voorgegaan, zoals boeddhistische zoekers die wilden ontsnappen aan het rad van geboorte en dood, zoals de woestijnvaders en -moeders, de kabbalisten, joods en christelijk, de vele sjamanen in diverse culturen, Brug zijn tussen hemel en aarde, meewerken aan een verlossing die blijvend is, waarbij de hemelen zich weer volledig uit kunnen drukken op de aarden, waar schoonheid, goedheid en waarheid als het ware goud wordt gezien.
Als vele mensen dat gaan beoefenen, keert het huis van de Heilge Geest, het heilige Jeruzalem terug op aarde en zal de Heilige onze tranen uit onze ogen wissen .
LEES OVER DE BOVENSTAANDE CD’S MET VOORDRACHTEN VAN DANIËL VAN EGMOND
INHOUDSOPGAVE
Inleiding
- De roep van de rozenkruisers
- De kosmotheandrische werkelijkheid
- De val van de mens
- De denkwijze van de rozenkruisers
- De invloed van Descartes op ons denken
- Het mensbeeld van de rozenkruisers
- De weg van het hart
- De Fama als inwijdingsweg
Verantwoording
BESTEL MYSTIEK VAN HET ROZENKRUIS
LEES OVER DE BOVENSTAANDE BOEKEN VAN DANIËL VAN EGMOND
